Miała leczyć cebulą a wykończyła trenera…

Rok 2016. Jestem po przesłuchaniu w prokuraturze, w której pani prokurator ma na mnie cala gore „materiałów”. Pracuje w szkole jak dotychczas i nic się nie zmieniło nadal sumiennie wykonuje swoją pracę. Oprócz obowiązków zawodowych jako nauczyciel, poświęcam się również pracy społecznej jako trener sekcji zapaśniczej.
Sekcja zapasów powstaje z mojej inicjatywy jako zajęcia dodatkowe dla wszystkich chętnych dzieci. Jest to nowatorski pomysł, w którym pomagają mi inni nauczyciele oraz dyrekcja szkoły. W małym miasteczku, gdzie nic się nie dzieje dla dzieci jest to bardzo interesujący i trafny pomysł. Zajęcia znajdują stopniowo coraz większe zainteresowanie wśród dzieci i rodziców. Chłopcy i dziewczęta coraz liczniej zgłaszają się na prowadzone przez mnie treningi, oczywiście po wyrażeniu zgody przez rodziców, taki jest formalny wymóg. Z czasem rozwijam swoja inicjatywę organizując wyjazdy na zawody a w czasie wakacji obozy sportowe. Moi podopieczni osiągają duże sukcesy pod moim okiem a rodzice z duma czytają o osiągnięciach swoich dzieci w lokalnej prasie. Zapasnictwo to moje hobby, na nim minęła moja młodość. Ciesze się wiec ze nadal uczestniczę w tym sporcie.

Moje przesłuchanie w Prokuraturze Rejonowej zakończyło się stwierdzeniem Pani prokurator : paszportu panu nie zabiorę ze względu na to że ma pan małe dziecko ( moja córeczka miała wtedy miesiąc), ustalam dla Pana dozór policyjny : raz w tygodniu ma pan meldować się na Posterunku miejscowej komendy. W ciągu jednego dnia stałem się przestępcą. Wyszedłem  stamtąd całkowicie zdruzgotany …. na jakiej podstawie  mam się poddawać takim sankcjom , czy ktoś mi udowodnił jakaś winę -co więc  musiało być w aktach leżących na stole u pani prokurator…. Czarę goryczy przelało wezwanie, które otrzymałem w niedługim czasie później – do obowiązkowego poddania się badaniu  w  Centrum Psychiatrii w Morawicy …

Witajcie nie pisałem kilka dni bo w obliczu morderstwa prezydenta Adamowicza moje problemy znacznie zmalały. Cześć jego pamięci niech odpoczywa w pokoju .

Dzisiaj tylko kilka życiowych przemyśleń. Nie dawały mi spokoju słowa Pani prokurator co ona miała w tych aktach na mnie …Wtedy wróciłem pamięcią do czerwca 2014 roku ,wtedy zaprosiła mnie do siebie do domu na kawę moja dobra znajoma również nauczycielka . Bywałem u niej już wcześniej ,był okres że mi się podobała , zawsze miła-proszę siadaj kawka,dobre ciasteczko z rodzinnej cukierni, wiedziała jak dotrzeć do męskiego ego .Ale wtedy w czerwcu 2014 roku  nie była sama. Jak wszedłem do środka jej domu zauważyłem tam znanego mi policjanta z miejscowej komendy. Co on tu robi pomyślałem… Wówczas przypomniałem sobie słowa  mojej koleżanki –  Renaty : po co ty  do niej jeździsz jeżeli robisz sobie nadzieję na udany związek to musisz wiedzieć że takich jak ty męskich smakoszy- kawoszy jest co najmniej kilku, za każdym razem jak jestem w pobliżu tego domu na podwórku stoi policyjny samochód tu spędzają nocne dyżury… a teściowa dlaczego zrobiła z  nią porządek też to widziała, że za mundurem nie tylko panny ale i wdowa szn… Renata miała rację; po co więc mnie  zaprosiła? …..

Prawie trzy godziny trwało przesłuchanie prowadzone przez Panią prokurator. Przez cały ten czas czułem jakby nade mną wisiał bat  i lał  mnie  po plecach ała  nie tak  powinieneś mówić ała popraw się ! pewnie akta na stole” mówiły” co innego …  Pomyślałem  wtedy  o jeńcach przesłuchiwanych przez gestapo całe szczęście  że  te czasy  już  minęły i nikt  siłą  nie może wymusić  na mnie mówienia nieprawdy która  ma być prawdą pasująca do scenariusza władzy. Opowiedziałem prawdziwą historię mojego życia w roku 2013,  która została odnotowana w  aktach …

Mam ze sobą dwie gazety z lokalnej prasy ,w których są artykuły związane ze mną i tym co mnie w życiu spotkało.Stanałem oko w oko instytucja zwaną Prokuraturą i „niezawisłym” Sądem Rejonowym i również „niezawisłym „Sądem Okregowym. Marzec 2016 roku na wezwanie Prokuratury zgłaszam się na przesłuchanie.Na dzień dobry wita mnie pani prokurator „co się Pan tak wystroił niech Pan siada i opowiada”. Ale o czym mam opowiadać zapytałem  … przecież pan wie usłyszałem… jakbym chciała to już dzisiaj może pan wylądować na Załężu…

Jestem w szpitalu na Oddziale P. Juz trzy  lata przesladuje mnie chory umysł nastolatki-celebrytki.2016-prokuratura 2017,2018-walka z „niezawisłym Sądem”.4 miesiące wcześniej we wrześniu 2018 roku nastolatka zakłada  Fundację wsparcia Cudownych dzieci jak to możliwe że” niecudowne dziecko” ma zamiar wspierać cudowne dzieci to jakiś absurd.Usmiechnieta twarz dziewczyny promuje jej nowe przedsiewzięcie .2015 i 2017 r p.psycholog opiniuje dla potrzeb Sądu dziewczyna cierpi na zespół stresu pourazowego! tak chodzi o tę samą osobę -celebrytke z małej miejscowości, która potrafi rozpłakać się na zawołanie a 2 minuty później z uśmiechem na twarzy odbierać hołdy dla swojej pychy..żal starszej „doświadczonej ” p .psycholog która w pole wywiodło kilkunastoletnie „cudowne”dziecko…

Dzisiaj  jest Świeto Trzech  Króli , jest to również  okazja do moich  wspomnień z ostatnich lat. Pracując w  szkole  przez wiele lat angażowałem  się  w społeczne  inicjatywy na  terenie  mojej  gminy. 4  lata  temu  ostatni  raz  wziąłem  czynny  udział  w Orszaku  Trzech Króli,  gdzie szedłem przebrany za króla  Baltazara , szedł wtedy ze mną mój syn. Rok później (2016) w lutym urodziła się moja córka -najpiekniejsza księżniczka. Miesiąc pózniej dostałem zawiadomienie z Prokuratury w charakterze  oskarżonego…

Byłem  nauczycielem wychowania fizycznego  w Szkole Podstawowej   i dalej bym  nim był gdybym    nie został uwikłany w problemy dojrzewającej nastolatki.

Zdecydowałem się opowiedzieć moją historię ze względu na moje dzieci  syna i córkę która za miesiąc skończy 3 latka. Czas leci nieubłagalnie  i moja malutka córeczka ,gdy  dorośnie  musi wiedzieć że jej ojciec nigdy nikogo nie skrzywdził ale  życie  zniszczyło jego.

Narodziny mojej córki w lutym 2016   były moim wielkim szczęściem czekałem wiele lat na narodziny drugiego dziecka, często modliłem się o to. Wiele razy śniłem i marzyłem o szczęśliwej rodzinie . Gdy zobaczyłem zdrową córeczkę  a nie mam już 20,30 lat  niczego więcej od życia nie oczekiwałem.Byłem szczęśliwym człowiekiem…

W tym blogu przedstawię niesamowitą, prawdziwą historię…..